Ρατσισμός απέναντι στα Α.Μ.Ε.Α.

Εδώ και πολλά χρόνια έχουν θεσπιστεί διάφορες παγκόσμιες ημέρες για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στα Α.Μ.Ε.Α.:

• 16 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Προσβασιμότητα, 
• 15 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού των Τυφλών, 
• 3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, 
• 21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού (ναι, και οι διακρίσεις εναντίον των Α.Μ.Ε.Α. ρατσισμός είναι!).

Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη του ο καθένας*, μπορεί να διαπιστώσει πως όσες παγκόσμιες ημέρες και αν θεσπίσουμε, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία όλων μας (πολιτών και δημοτικής αρχής), τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να παραμένουν στα σπίτια τους αφού η μετακίνησή τους στις ελληνικές πόλεις μετατρέπεται σε εφιάλτη.

*(Διευκρίνιση: Όσες από τις λέξεις που βλέπετε στο κείμενο αναφέρονται σε ανθρώπους, αυτές αντιστοιχούν γενικά στην έννοια "άνθρωπος" -που είναι αρσενικού γένους- και όχι στον "άντρα". Επομένως δεν θα δείτε εδώ "πολιτικώς ορθές" φράσεις του τύπου "καθένας/μιά, αυτοί/ές, τυφλοί/ές", κλπ., διότι αναφερόμαστε στον "κάθε έναν άνθρωπο", σε "αυτόν τον άνθρωπο", στον "τυφλό άνθρωπο", και όχι στον "κάθε έναν άντρα", σε "αυτόν τον άντρα", στον "τυφλό άντρα", κλπ.)

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

(Φωτογραφίες από το διαδίκτυο. ΚΛΙΚ πάνω σε κάθε εικόνα, για να μεταφερθείτε στην πηγή.)

Όποιος οδηγεί αυτοκίνητο σε πόλη, ξέρει από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι να βρει κάποιος μια θέση για να παρκάρει το όχημα του.

Οι άνθρωποι που διαθέτουν την ικανότητα να μπαίνουν στην θέση των ατόμων με αναπηρία και να αισθάνονται τις δυσκολίες που αυτά αντιμετωπίζουν όταν μετακινούνται, προσέχουν να μην παρκάρουν μπροστά από τις ειδικές ράμπες στα πεζοδρόμια, ή να μην βάζουν εμπόδια πάνω στους διαδρόμους για τους τυφλούς.

Οι υπόλοιποι άνθρωποι, όσοι είναι ανίκανοι να καταλάβουν για ποιον λόγο υπάρχουν οι ράμπες ή οι διάδρομοι για τους τυφλούς, ενεργούν όπως οι συμπολίτες μας στις παρακάτω φωτογραφίες

Δεν λείπουν βέβαια και κάποιες "ύπουλες" περιπτώσεις, που από μια άποψη είναι χειρότερες επειδή φανερώνουν και μια πονηριά. 

Αναφερόμαστε στην παρακάτω φωτογραφία. 

Οποιονδήποτε και να ρωτήσεις από τους δύο οδηγούς που έχουν κλείσει την ράμπα, θα σου πει το ίδιο: "ε, μωρέ, να, το έβαλα ελάχιστα μέσα στην μπάρα, έτσι που δεν ενοχλούσε. Ο άλλος φταίει που ήρθε μετά και κόλλησε"...

Τι φταίει για τις παραπάνω εικόνες; 

Προφανώς, η ανικανότητα πολλών ανθρώπων να μπαίνουν στην θέση ενός αναπήρου, όπως του ανθρώπου στην κάτω φωτογραφία, και να κατανοούν τις δυσκολίες που αυτός αντιμετωπίζει.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο ΔΗΜΟΣ

Είδαμε την συμπεριφορά πολλών ανθρώπων.

Ας δούμε τι κάνουν οι δήμοι.

Ένας δήμος είναι ουσιαστικά εκπρόσωπος της πολιτείας στην καθημερινή μας ζωή, άρα οι ενέργειές του είναι πιο σημαντικές από αυτές ενός απλού ανθρώπου.

Παρακάτω έχουμε αναρτήσει μερικές φωτογραφίες από δρόμους του δήμου μας (δήμος Αθηναίων).

Βλέποντας τες, προσπαθείς να μπεις στο μυαλό των εργολάβων (ή των σχεδιαστών του έργου) και να καταλάβεις αν έχεις να κάνεις με διεστραμμένα μυαλά που μισούν τους αναπήρους, ή αν απλώς πρόκειται για τραγική αδιαφορία.

1. Περιφερειακός Λυκαβηττού (κέντρο Αθήνας, δίπλα στην "βιτρίνα" της Αθήνας, το Κολωνάκι).

Σε μία στάση λεωφορείου (3η Λυκαβηττού) υπάρχει η ειδική εξέδρα για να μπορεί να επιβιβάζεται και να αποβιβάζεται στο λεωφορείο κάποιος άνθρωπος που βρίσκεται σε καροτσάκι. Ωραία μέχρι εδώ, λες, αφού σκέφτηκαν πως όσοι κυκλοφορούν με καροτσάκι έχουν επίσης δικαίωμα να παίρνουν το λεωφορείο.
Όμως, για προσέξτε: Πώς θα ανεβεί το καροτσάκι εκεί πάνω; Προφανώς ΔΕΝ θα μπορέσει, εκτός αν υπάρχουν κάποιοι μπρατσαράδες εκεί δίπλα και σηκώσουν το καροτσάκι στα χέρια!

Τοποθετήθηκε δηλαδή η εξέδρα στην στάση, αλλά από εκεί και μετά δεν ενδιέφερε κανέναν πώς θα ανεβεί ο ανάπηρος με το καροτσάκι...

2. Οδός Λουίζης Ριανκούρ (Αμπελόκηποι)

Τέλος άνοιξης του 2023 άλλαξαν τα πλακάκια των πεζοδρομίων της οδού. Τοποθέτησαν και τους ειδικούς διαδρόμους για τους τυφλούς.

Ας δούμε μερικές φωτογραφίες...

Διευκρίνηση: Όλα τα παρακάτω πεζοδρόμια ανακαινίσθηκαν ταυτόχρονα, το ίδιο διάστημα.

α. Είσαι τυφλός και περπατάς πάνω στον καινούριο διάδρομο που έφτιαξαν για τους τυφλούς. 

β. Φτάνεις στο τέρμα του πεζοδρομίου, περνάς απέναντι, όμως στο επόμενο πεζοδρόμιο, μετά την ράμπα δεν υπάρχει διάδρομος. Έτσι, χωρίς λόγο.

γ. Στο επόμενο πεζοδρόμιο ο διάδρομος συνεχίζεται κανονικά, σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Άραγε, ποια απάντηση θα μπορούσε να δώσει ο Δήμος στην ερώτηση "Γιατί το πρώτο πεζοδρόμιο έχει διάδρομο για τυφλούς, το δεύτερο δεν έχει και το τρίτο έχει;"

δ. Λίγο πιο πάνω, σε άλλο τετράγωνο, ο εργολάβος σταματά τον διάδρομο απότομα μπροστά σε ένα δέντρο.

Αν ο τυφλός κατορθώσει να μην σπάσει τα μούτρα του ή να μην σκοντάψει στο δέντρο, και ψάξει σωστά, θα βρει την ράμπα λίγο πιο κάτω και θα κατεβεί στον δρόμο.

3. Οδός Πανόρμου (Αμπελόκηποι, λίγο πιο κάτω από το μετρό)

α. Ο διάδρομος για τους τυφλούς σταματά πριν το παγκάκι, έτσι, στο πουθενά.

β. Μετά την στάση, ο διάδρομος συνεχίζεται κανονικά. 

γ. Στο αμέσως επόμενο τετράγωνο ο διάδρομος απλώς δεν υπάρχει. (Ίδια περίπτωση με της οδού Λ. Ριανκούρ, πιο πάνω.)

δ. Σε άλλο τετράγωνο λίγο πιο κάτω επικρατεί αλαλούμ.

Ο διάδρομος διακόπτεται απότομα πάνω στο δέντρο και συνεχίζει (μία λεπτή λωρίδα διαδρόμου, για μισό μέτρο, μέχρι την επόμενη κολώνα.

Άραγε, ποιος τυφλός θα ακολουθήσει την διαδρομή που δείχνει το μπλε βελάκι (από το δέντρο και μετά); Ποιος σκέφτηκε να βάλει το ίχνος διαδρόμου ανάμεσα σε δέντρο και κολώνα;

Μα, προφανώς, κάποιος που ήταν παντελώς αδιάφορος για την χρησιμότητα αυτού που έφτιαχνε...

ε. Στο επόμενο τετράγωνο το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό είναι η φράση "ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ αδιαφορία για την σωματική ακεραιότητα των τυφλών".

Στην περιοχή που βρίσκεται μέσα στο κόκκινο πλαίσιο το πεζοδρόμιο ακριβώς δεξιά από τον διάδρομο είναι 10 με 20 εκατοστά χαμηλότερα. 

Έτσι δηλαδή και ξεστρατίσει ελάχιστα ο άτυχος τυφλός προς τα δεξιά, θα γκρεμοτσακιστεί. Κυριολεκτικά!

(Προσέξτε πόσο ελεύθερο χώρο είχε αριστερότερα για να φτιάξει έναν ασφαλή διάδρομο!)

στ. Στα επόμενα δύο τετράγωνα, όποιος τυφλός δεν πάθει ατύχημα στο πεζοδρόμιο (της παραπάνω φωτογραφίας) έχει άλλες δύο πιθανότητες για κάτι τέτοιο.

Στο πρώτο τετράγωνο πέφτει πάλι πάνω σε δέντρο και στο δεύτερο πάνω στον εξαερισμό τού μετρό. 

ζ. Όταν τελικά βρει τον δρόμο προς την διασταύρωση, η ταλαιπωρία συνεχίζεται: Μετά την ράμπα υπάρχει ενάμισι (1,5) πλακάκι διαδρόμου και μετά τίποτε. Ο διάδρομος συνεχίζεται, σαν να μην συμβαίνει τίποτε, μετά τα φρεάτια της ΕΥΔΑΠ.

Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω έρχεται μόνο του, αν σκεφτούμε την περίπτωση να είμαστε εμείς τυφλοί και να πρέπει να μετακινούμαστε πάνω σε τέτοιους επικίνδυνους διαδρόμους με κίνδυνο της ζωής μας, διαδρόμους που οι συμπολίτες μας έχουν πληρώσει πολλά χρήματα μέσα από τους φόρους τους...